گزش حیوانات و به میزان کمتری گزش انسان موارد شایع تروما در واحدهای تصادف و اورژانس است و میزان بروز آنها در حال افزایش است. زخم های گزش اغلب عمیق تر از آنچه که به نظر می رسد هستند و به طور بالقوه به میکروارگانیسم های غیرمعمول آلوده می شوند. آنها نیاز به ارزیابی دقیق ، دبریدمان و ترجیحاً یک پوشش اولیه هستند . پوشش پوستی و آنتی بیوتیک های پیشگیری کننده باید پس از ارزیابی فردی از هر مورد ، به عنوان اولین مرحله طلایی (golden first step) برای مدیریت آنها در نظر گرفته شود.زخم گاز گرفتگی به اندازه کافی جدی است . در بخش تصادف و اورژانس (A&E) هم حدود 0.4٪ تا 2 مراجعات را تشکیل می دهد . با این حال ، مشخص است جنبه های پروتکل درمانی بحث برانگیز است .
گاز گرفتگی حیوانات :
Animal bites
به طور معمول در یک بخش اورژانس 400 تا 500 مورد گاز گرفتگی حیوانات گزارش می شود . بیشترین گزارشات گاز گرفتگی در حیوانات مربوط به گاز گرفتگی سگ ها می باشد( 80 تا 90 درصد ) . اوج شیوع گاز گرفتگی سگ در بین کودکان اتفاق می افتد . بعلاوه ، در حالی که گاز سگ اغلب در بزرگسالان اندام را درگیر می کند ، کودکان به دلیل کوتاه تر بودن قد ، بیشتر دچار گازگرفتگی صورت و گردن می شوند.در مقایسه گاز گرفتگی سگ ها با گربه ها گربه های خانگی تنها در 5٪ تا 15٪ از زخم گزش حیوانات نقش دارند .در صورت وجود آلودگی ، بیشتر زخم های گزیدگی حیوانات ، فلور چند میکروبی اند ، که عمدتاً منشا دهانی حلقی دارند بیشترین میکروب های جدا شده از گزش سگ ، گونه های Pasteurella و به دنبال آن استرپتوکوک ها و استافیلوکوک ها است.
باکتری شناسی زخم گزش گربه پیچیدگی کمتری دارد و غالبا پاسترولا است .گونه باکتری Pastereulla مجموعه ای از باکتری های هوازی گرم منفی است ، که به عنوان پاتوژن های زخم گزش از اهمیت ویژه ای برخوردار هستند. عفونت های زخم ناشی از ارگانیسم های Pastereulla خود را به صورت سلولیت شدید نشان می دهند و در عرض 24 ساعت پس از آسیب اولیه ایجاد می شوند. به علاوه زخم گاز گرفتگی دارای عفونت علاوه بر این میکروب ، به احتمال زیاد حاوی استافیلوکوک و استرپتوکوک نیز هست .چندین مورد باکتری همزیست دهانی دیگر از سگها و گربه ها که بعنوان عوامل بیماری زای بعد از جراحات گزش ظاهر شده اند ، در مطالعات دیگر یافت شده است. به عنوان مثال باکتری Capnocytophaga canimorsus ، به ویژه قابل توجه است .
گاز گرفتگی انسان :
اگرچه گاز گرفتگی انسان به اندازه گاز گرفتگی حیوانات معمول نیست ، اما گاز گرفتگی انسان به دلیل تمایل بیشتر به عفونت ، جدی تر است ، اما ممکن است واقعیت نداشته باشد. آمار گاز گرفتگی انسان دقیق نیست زیرا اکثر گاز گرفتگی ها در اثرعوامل اجتماعی بالقوه شرم آور مانند دعوا یا فعالیت های جنسی شدید همراه است ، که این امر علت کمبود گزارشات گاز گرفتگی انسان را را توضیح می دهد. علاوه بر گزش انسان که مشابه گازگرفتگی حیوانات است، نوع خاصی از زخم به نام ” زخم مشت گره کرده ” (CFI) (clenched-fist injury),است که در نتیجه تماس مشت گره خورده فرد حمله کننده با دندان های فوقانی قدامی حریف وی ایجاد می شود. چنین زخمهایی اغلب در مفصل سوم یا چهارم متاکارپوفالانژیال دست دیده می شوند و تقریباً بیشتر در مردان بالغ دیده می شوند.
باکتری شناسی زخم گزش انسان محدود به گزش دست است . همانند گزش حیوانات ، باکتریولوژی گزش انسان نیز ارتباط نزدیکی با بزاق دهان دارد ، بزاق به عنوان یک محیط کشت برای ارگانیسم های مهاجم عمل می کند.
اگرچه بسیاری از میکروب های فلور نرمال بزاق نسبتاً بی ضرر هستند ، اما از مدتها قبل مشخص شده است که باکتری های موجود در حفره دهان قادر به تولید عفونت در بافت نرم هستند ، مانند شرایطی که در زخم گزش انسان رخ می دهد . باکتری های هوازی شایع موجود شامل استرپتوکوک ها ، استافیلوکوکوس اورئوس و هموفیلوس آنفلوانزا هستند. استرپتوکوکهای ویریدانس (خوراکی) شایعترین باکتری های موجود در این زخم ها هستند ، در حالی که عفونت استافیلوکوکوس اورئوس معمولاً در نتیجه اقدام به دبریدمان توسط خود فرد مشاهده می شود ، که نشان دهنده پتانسیل عفونی فلور پوست فرد است. باکتری های بی هوازی از جمله ، Prevotella و Porphyromonas ، Peptostreptococcus،Fusobacterium در مقایسه با زخم هایی که توسط حیوانات ایجاد شده است ، با سرعت بالاتری از این زخم ها جدا شده اند. 50 تا 90 درصد از زخم های گاز گرفتگی توسط انسان باکتری های بی هوازی را نشان می دهد.
Eikenella corrodens ، یک میکروب عاملی گرم منفی ، ساکن فلور دهان انسان است ، که به طور فزاینده ای به عنوان یک پاتوژن بالقوه زخم گزش شناخته شده است. این امر خصوصاً در زخم از نوع مشت گره شده (CFI) نقش دارد ، که 25٪ از آنها این ارگانیسم را تولید می کنند ، که غالباً پس از تجربی تجویز آنتی بیوتیک به عنوان غالب یا تنها بازمانده شناخته می شود ، که بیشترین عارضه را در این زخم ها ایجاد می کند. جایگاه اولیه اکولوژیکی دهان و دندان برای E. corrodens پلاک دندانی است که در آن بیشتر از بزاق دیده می شود. این واقعیت ممکن است میزان بالاتر بودن آن را در CFI را توجیه کند ، در این اتفاق معمولاً با نفوذ عمیق تر دندانها به بافت نسبت به گزشهای ساده مواجه هستیم . گاز گرفتگی انسان همچنین می تواند به عنوان عامل انتقال هپاتیت B و C ، سل ، سفلیس و حتی کزاز نقش دارد . علاوه بر این ، حداقل دو مورد گزش انسان گزارش شده است که منجر به انتقال ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) می شود .
ارزیابی های اولیه:
بیشتر افرادی که دچار گاز گرفتگی می شوند به دنبال مراقبت های پزشکی هستند و نگران جوانب زیبایی جای زخم خود ، ایجاد عفونت زخم و یا پیشگیری از بیماری هاری هستند. با این حال ، در موارد کمتر ، آسیب ناشی از گزش سگ ممکن است یک وضعیت تهدید کننده زندگی یا یک موقعیت اورژانسی باشد. زخم ناشی از گازگرفتگی سگ به طور متوسط سالانه 1.4 مرگ در آلمان (37 مورد) و حدود 10 تا 20 مورد مرگ در ایالات متحده را نشان می دهد. مرگ معمولاً به دلیل ضربه مهلک گردن و برخی نژادهای بزرگ مانند ، چوپانان آلمانی و روت ویلر و پیت بول خطر حملات سنگین تری دارند . همچنین صدمات مغزی نیز در میان کودکان کوچک گزارش شده است . ظاهراً چنین مواردی در حوزه راهنمایی های احیا پیشرفته تروما (ATLS) قرار می گیرند.
گاز گرفتگی در اندام های تحتانی مشکلات متفاوتی را ایجاد می کند ، چراکه به راحتی می تواند به فضاهای مفصلی نفوذ کند و اغلب با شکستگی و آسیب دیدگی عصب یا تاندون ، درمان زخم را دشوار تر کند . بنابراین ، ممکن است رادیوگرافی برای بررسی یکپارچگی استخوان های زیرین و همچنین وجود اجسام خارجی در دستور کار قرار گیرد .هنگامی که صدمات تهدیدکننده حیاتی یا اندام منتفی شد ، محل ، نوع و عمق زخم ها ارزیابی و مستند شده و علائم عفونت بافت نرم (برای مثال سلولیت با آدنیت ناحیه ای یا بدون آن) معاینه می شود . در عین حال باید یک بررسی کامل از تاریخچه پزشکی فرد آسیب دیده و شرایط پیرامون حادثه بدست آید. با گزش حیوانات ، در صورت امکان این تحقیق باید وضعیت ایمن سازی حیوان و اینکه آیا حیوان تحریک شده است ، را مورد بررسی قرار دهد تا امکان انتقال هاری را تعریف کرد.
ریسک فاکتورهای عفونت :
اهمیت بالینی عمده زخم گاز گرفتگی در پتانسیل آنها برای عوارض عفونی موضعی یا سیستمیک به دلیل آلودگی اجتناب ناپذیر آن ناحیه با فلور دهان عاملی که گاز گرفته است، واضح است. علاوه بر نوع عامل گاز گیرنده ، احتمال عفونت به نوع زخم و محل قرارگیری زخم ، مدت زمان آسیب دیدگی تا درمان و وضعیت سلامتی عمومی بیمار هم بستگی دارد.به طور گسترده اعتقاد بر این است که زخم گاز گرفتگی گربه بیشتر از زخم گاز گرفتگی سگ آلوده می شود . دلیل آ« مربوط می شود به نوع مختلف آسیب و باکتری شناسی زخم.
به دلیل نیروی جویدن بالای آرواره های سگ ، گاز سگ بر انسان تمایل به ایجاد ترکیبی از پارگی (اغلب از نوع پارگی یا کندن) و آسیب های له کننده دارد ، که اکثر آنها نسبتاً سطحی هستند و بنابراین قابل درمان هستند و به پروسه های مراقبت از زخم خوب پاسخ می دهند . زخم های گازگرفتگی سگ دارای شیوع عفونت بین 4٪ تا 10٪ است ، که در مقایسه با پارگی های ساده و غیر گزش درمان شده در بخش A&E مطلوب است.
در مقابل ، گربه ها دارای دندانهای باریک و نوک تیز هستند که باعث ایجاد زخم های سوراخ شده می شوند که بزاق را در اعماق بافتهای زیرین منتقل می کنند. علاوه بر این ، به نظر می رسد که بخاطر وجود گونه میکروب Pastereulla که معمولاً در گازگرفتگی گربه دیده می شود در مقایسه با موارد بهبود یافته از زخم گاز گرفتگی سگ ، با موارد جدی تری از عفونت همراه است . در واقع، 6٪ از کل بیماران مبتلا به گازگرفتگی گربه در نهایت به بستری شدن در بیمارستان نیاز دارند ، که دلیل آن تقریباً همیشه بخاطرعفونت دوباره است . در مقابل 1٪ قربانیان گازگرفتگی سگ که در بیمارستان بستری خواهند شد ، دلیل بستری اغلب برای جراحی ترمیمی است . در گروه گاز گرفتگی های ساده انسانی ، از نظر عفونی بودن متوسط هستند ، با نرخ کلی عفونت از 10٪ تا 17٪ می باشد . این داده ها دیدگاه های سنتی در مورد گازگرفتگی انسان را که بیان میکرد گاز گرفتگی انسان به شدت آلوده كننده است را رد می كنند.
دست بعد از جراحات گازگرفتگی ، مستعد آرتروز سپتیک و استئومیلیت ، به خصوص مستعد عفونت های فضاهای عمیق است که دلیل آن به خاطر موقعیت آناتومیکی ، که شامل تعداد زیادی مفصل و استخوان های مختلف در نزدیکی سطح پوست است ،. به عنوان مثال گازگرفتگی سگ در دست تا 30٪ شیوع عفونت دارد در حالیکه گازگرفتگی انسان در دست حتی بیشتر ازین خطرناک است ، زیرا عفونت بین 25٪ تا 50٪ مواردی که فرد در ابتدا جدی نگرفته است را درگیر می کند. ضروری است که دست آسیب دیده را در موقعیت مشت گره کرده ارزیابی کنید تا عمق زخم لحاظ شود. در حقیقت ، هر نوع پارگی واقع شده در مفصل سوم یا چهارم MCP یک مرد بالغ باید CFI در نظر گرفته شود مگر آنکه خلاف آن ثابت شود.
درمان قطعی :
درمان باید باید حول موضوعات درمان هاری و پروفیلاکسی کزاز ، پیشگیری یا درمان عفونت زخم و از بین بردن عوارض احتمالی عملکردی و اصلاح زیبایی پرداخته شود. پروفیلاکسی کزاز بخشی جدایی ناپذیر در درمان موارد گازگرفتگی سگ یا گربه است و باید در درمان گاز گرفتگی انسان نیز لحاظ شود.بسته به وضعیت ایمن سازی بیمار ، اگر در پنج سال گذشته تزریق واکسن انجام نشده باشد ، استاندارد مراقبت شامل تجویز توکسوئید کزاز است و به دنبال آن تزریق ایمونوگلوبولین در بیمارانی که غیر ایمن اند انجام شود .
چنین اقدامات پیشگیرانه ای برای بیماری هاری باید بعد از گاز گرفتگی سگ ، که بسته به موقعیت در آن محل ، (مثلاً حملات واقعاً بی پروا توسط حیوانات ولگرد) کاملا توصیه می شود . علاوه بر مدیریت اولیه زخم ، پیشگیری پس از مواجهه با گازگرفتگی شامل ایمن سازی غیرفعال با گلوبولین ایمنی هاری انسان (HRIG) و ایمنی سازی فعال با واکسن سلول دیپلوئید انسانی (HDCV) می باشد . هنگامی که عوامل خطر خاص در تاریخچه بیمار شناسایی می شوند ، پیشگیری از انتقال اچ آی وی با استفاده از داروهای ضد ویروسی از جمله زیدوودین (AZT) ، لامیوودین (3TC) یا ایندیناویر (IDV) ، باید در گازگرفتگی انسان و صدمات زخم مشت گره شده ((cfi تجویز شود .
محیط کشت :
بررسی های معمول برای زخم هایی که تازه گاز گرفته شده توصیه نمی شود زیرا احتمال عفونت در آینده کم است . در عوض پزشک عفونی باید طیف میکروارگانیسم های بالقوه بیماری زا را که احتمال عفونت دارند را با توجه به دانشی که کسب کرده اند حدس بزند . کشت ها در مواردی که به درمان قبلی پاسخ نمی دهند و برای بیماران در معرض خطر بالا یا با علائم عفونت سیستمیک تجویز می شود . در صورت زخم گاز گرفتگی حیوانات ، باید به یاد داشت که تشخیص باکتریولوژیک آزمایشگاهی با مشخص کردن منبع عفونت کار را بسیار ساده می کند .
مراقبت از زخم :
مدیریت زخم همچنان اصلی ترین روش درمان همه آسیب های گازکرفتگی و موثرترین راه برای کاهش احتمال عفونت زخم است. مراقبت معمول از زخم شامل شست شو ، دبریدمان و بخیه زدن است. شست شو زخم با محلول غیر تحریک کننده مانند مقدار زیادی نرمال سالین و به دنبال آن پرونتوسان ، تعداد باکتریهای مهاجم را کاهش می دهد و همچنین به خارج شدن اجسام کوچک خارجی جاسازی شده در زخم کمک می کند. در حقیقت ، یکی از دلایل ارتباط زخم های سوراخی با میزان بالای عفونت ، مشکل در انجام شست شو از طریق دهانه کوچک آنها است.از بین بردن بافت خرد شده و مرده باید با استفاده از دبریدمان سطحی انجام شود. در مطالعه ای بر روی زخم های گازگرفتگی سگ گزارش شده است که دبریدمان منجر به کاهش 30 برابری در بروز عفونت می شود. علاوه بر این ، دبریدمان ترمیم بافت و در نتیجه به ایجاد زخم کوچکتر کمک می کند.
حداقل 10٪ از تمام زخم های گاز گرفتگی به بخیه نیاز دارد . به دنبال چندین مطالعه که نشان می دهد بیشتر زخم های گاز گرفتگی سگ که آلوده به عفونت اند نمی توانند به راحتی بخیه بخورند ، اظهارات طولانی مدت مبنی بر اینکه این زخم ها هرگز نباید بخاطر رسوب عفونت بسته شوند ، مورد بررسی قرار گرفته است. با این وجود ، گاز گرفتگی های ناحیه دست توسط سگ یا هر گونه دیگر نباید در درجه اول به دلیل تمایل آنها به عفونت بسته شود ، چراکه می تواند منجر به تأخیر در ترمیم یا بهبود شود.
اگرچه اطلاعات و داده های کمی در مورد بخیه زدن گازگرفتگی انسان وجود دارد ، این موارد اندکی عوارض مربوط به زیبایی پوست برای ترمیم اولیه در خارج از ناحیه سر و گردن (و احتمالاً سینه های خانم ها) دارند. زخم هایی که قبل هنگام ورود به بیمارستان آلوده شده اند ، تا زمانی که تمام عفونت از بین نرفته باشد ، نباید بخیه زده شوند .
زخم های گازگرفتگی در نظر گرفته شده برای ترمیم اولیه باید بیشتر بر اساس زمان سپری شده بعد از گازگرفتگی ارزیابی شود. به طور کلی بخیه زدن زخم های ناشی از گازگرفتگی غیر از صورت، که بیش از 6 تا 12 ساعت سپری شده ،توصیه نمی شود. در مقابل ، زخم های گازگرفتگی صورت تقریباً همیشه بخیه زده می شوند ، زیرا ترمیم اولیه بهترین نتایج را از نظر زیبایی فراهم می کند. در حقیقت ، در صورت عدم وجود عفونت بالینی ، بخیه با موفقیت در اواخر روز چهارم پس از آسیب اولیه انجام شده است و منعی ندارد . نقص های عمده بافتی ، ممکن است به جراحی ترمیمی گسترده احتیاج داشته باشد. CFI (clenched-fist injury )ها باید به صورت ویژه گزارش شوند. زیرا به محض آلوده شدن ، معمولاً به دلیل ارائه دیر هنگام یا تشخیص نادرست اولیه ، ممکن است عواقب عملکردی جدی داشته باشد. این زخم ها ، پس از معاینه رادیولوژیک ، باید با مشورت با جراح ارتوپدی دست دیده شود و با شست و شو ، ارزیابی و آنتی بیوتیک به طور تهاجمی درمان شود. دست به کمک یک گردن بند بالاتر از سطح قلب نگه داشته می شود. در موارد بدون عارضه و مواردی که زخم پیچیده ای ندارند، فیزیوتراپی معمولاً پس از 3 تا 5 روز آغاز می شود.
تمام افراد که دچار گاز گرفتگی می شوند به صوت سرپایی درمان می شوند ، به استثنای افرادی که بیشترین آسیب دیدگی را دارند ، باید پس از 24 تا 72 ساعت برای یک ویزیت پیگیری عادی مراجعه کنند . 24 ساعت اول در گازگرفتگی گربه مهمتر است ، زیرا عفونتهای پاسترولا معمولاً در آن زمان آشکار می شوند. بعلاوه ، به کلیه بیماران باید دستور داده شود که در اولین علامت تب ، افزایش درد یا ترشحات چرکی برگردند.
نقش آنتی بیوتیک :
در حالی که درمان ضد میکروبی در هر زخم گاز گرفتگی آلوده به وضوح مشخص شده است ، نیاز به آنتی بیوتیک زخم های تازه و در ابتدا عفونی نشده برای جلوگیری از عفونت در آینده همچنان پیشگام است .به استثنای زخم های گازگرفتگی دست ، ارزش آنتی بیوتیک های «پروفیلاکسی» اثبات نشده است. اگرچه چندین مطالعه در مورد زخم گزیدگی سگ (در معرض خطر متوسط عفونت در نظر گرفته شده) گزارش شده است که در نتایج آن میزان بروز عفونت با تجویز آنتی بیوتیک کاهش یافته است ، اما نتایج آنها هرگز به اهمیت آماری نرسیده است.
به هر حال در حقیقت ، یک مطالعه متاآنالیز نشان داده است که آنتی بیوتیک ها باعث کاهش بروز عفونت در این افراد می شوند.گاز سگ ، اگرچه با بار مالی قابل توجهی روبرو است ، که با توجه به کم خطر بودن عفونت کلی این زخم ها ، ممکن است آنتی بیوتیک قابل توصیه نباشد. در نتیجه ، روند فعلی آنتی بیوتیک دادن به طور روزمره نیست بلکه تجویز آنها برای زخم های پر خطر ، از جمله زخم های سوراخ شده (به خصوص اگر توسط گربه ها ایجاد شود) ، گزش دست و CFI ، بیشتر گزش های انسان ، زخم هایی که بیشتر از 8 ساعت از وقوع سپری شده و زخم در بیماران مبتلا به نقص ایمنی می باشد .
نیاز به بستری :
اگرچه بیشتر بیمارانی که از زخم گاز گرفتگی رنج می برند می توانند به صورت سرپایی درمان شوند ، اما 1 تا 2 درصد نیاز به بستری در بیمارستان دارند . بستری شدن در بیمارستان برای این موارد توصیه می شود: بیمارانی که با آسیب دیدگی گسترده یا درگیر شدن عمقی بافت ، علائم عفونت سیستمیک ، بیماران مبتلا به نقص ایمنی، عدم درمان سرپایی ، بیناران دارای بیماری های خود ایمنی و افراد دارای عفونت وجود دارد .
انتخاب آنتی بیوتیک :
از نظر عملی ، آنتی بیوتیک درمانی تجربی برای زخم گزش حیوان باید شامل Pastereulla spp. ، Staphylococcus aureus ، Streptococci و انواع مختلف باکتری های بی هوازی فلور دهان حیوان باشد. به زخم گاز گرفتگی انسان نیز می توان تقریباً به همان روش ، با این تفاوت که Eikenella corrodens باید به جای Pastereulla spp در نظر گرفته شود. ؛ با این حال ، هر دو موجود زنده الگوهای حساسیت آنتی بیوتیکی مشابهی دارند. پنی سیلین یا آمپی سیلین پوشش دفاعی کافی در برابر Pastereulla spp و بیشتر فلور دهان را فراهم می کند. با این حال ، باکتری استافیلوکوکوس اورئوس و تقریبا نیمی از بی هوازی های خوراکی انسان در برابر این داروها مقاوم هستند. با وجود رزرو قبلی در مورد مشخصات ایمنی و هزینه دارو ، اکنون یک توافق کلی وجود دارد که آموکسی سیلین / کلاولانات عامل پیشنهادی برای درمان سرپایی گاز سگ ، گربه و انسان است ، در صورت عدم منع مصرف ، زیرا تقریباً همه پاتوژنهای معمول زخم گزش را پوشش می دهد. فرمهای جانبی ترکیبات مهار کننده la-lactame و la-lactamase مانند amoxycillin / clavulanate (با آمینوگلیکوزید یا بدون آمینوگلیکوزید) یا ticarcillin / clavulanate برای درمان بستری در عفونتهای زخم گاز گرفتگی توصیه می شود.
آنتی بیوتیک های داخل وریدی جایگزین شامل سفروکسیم ، سفوکسیتین و سفتریاکسون هستند. فقط سفوکسیتین پوششی علیه باکتری های هوازی کافی را ارائه می دهد. قابل توجه است که برای بیمارانی که سابقه آلرژی عمده به پنی سیلین دارند ، درمان بهینه به خوبی مشخص نشده است. توصیه های قبلی برای اریترومایسین از زمانی که فعالیت ضعیف آن علیه Pasteurella spp مشخص شده ، دیگر اعتبار ندارد و ممکن است عوارض جدی را در پی داشته باشد. بعلاوه ، بیشتر سویه های ایکنلا corrodens در برابر اریترومایسین مقاوم شده اند. با آزیترومایسین هم فعالیت علیه این موجودات، بهبود یافته گزارش شده است.
تتراسایکلین ها نیز می توانند گزینه های مناسبی باشند ، اما نباید از آنها در کودکان خردسال و زنان باردار استفاده شود . قابل توجه است که کلیندامایسین، علی رغم استفاده گسترده از آن برای درمان عفونت های پوستی و بافت نرم، به دلیل عدم فعالیت در برابر Pasteurella spp و E. corrodens ، یک انتخاب ضعیف برای پیشگیری از عفونت زخم گاز گرفتگی است. . با این وجود ، ترکیب آن با سیپروفلوکساسین در حال حاضر روش درمانی توصیه شده برای زخم گزش آلوده در بزرگسالان آلرژیک به پنی سیلین است ، در حالی که برای کودکان آلرژیک کلیندامایسین به علاوه تری متوپریمسولفامتوکسازول توصیه می شود. یک دوره سه تا پنج روزه معمولاً برای درمان پیشگیری مناسب است. برای زخم های آلوده ، طول دوره درمان به شدت عفونت بستگی دارد. بیشتر عفونتهای بافت نرم نهایتاً 10 تا 14 روز به تجویز آنتی بیوتیک نیاز دارند. با این حال ، در صورت آرتروز سپتیک یا استئومیلیت دوره های طولانی تری لازم است.شکل یک زخم تمام ضخامت از صورت یک دختر نه ساله که قصد غذا دادن به سگ خود داشت .
نویسنده مقاله :
علی دهقانی (کارشناس پرستاری دانشگاه تهران )